Pierwszy raz jedziemy do Islandii we wrześniu. Czy będziemy w stanie poruszać się po wyspie tylko po angielsku, czy może powinniśmy spróbować nauczyć się trochę podstawowego islandzkiego? I czy nawet tak się nazywa ich język?
Tak, większość Islandczyków mówi bardzo dobrze po angielsku, będzie dobrze.
Ich język rzeczywiście nazywa się islandzki i jest fascynujący w odniesieniu do jego historii. Z wikipedii:
Najstarsze zachowane teksty w języku islandzkim zostały napisane około 1100AD. Większość z tych tekstów to wiersze lub prawa, zachowane ustnie przez pokolenia przed spisaniem. Najsłynniejsze z nich, napisane w Islandii od XII wieku, to bez wątpienia islandzkie sagi, historyczne pisma Snorriego Sturlusona i wiersze eddaiczne.
W odniesieniu do nauki kilku islandzkich zwrotów, jak wszędzie, ludzie doceniają nie-rodzimych użytkowników, którzy się starają. “Takk” dla “Dzięki” to łatwe do nauczenia się na początek. Niektóre z tych wymówień są prawie niemożliwe dla Anglików, którzy wcześniej nie byli na nie narażeni, więc nie myślcie, że osiągniecie nawet podstawowe pojęcie bez długiego studiowania!
Ich nazwa ulicy schemat jest czarujący, i możecie być również zainteresowani egzonimami i tym, jak ludzie wywodzą swoje nazwiska . “Z” został usunięty z alfabetu w 1973 roku.
Islandczyk zazwyczaj zaczyna mówić z tobą po angielsku, zanim będziesz miał okazję otworzyć usta. Jest to bardzo rozczarowujące dla ludzi takich jak ja, którzy jadą na Islandię, aby nauczyć się języka. Inni uczniowie, których znam, uciekają się do noszenia znaku na szyi, który błaga ludzi, aby trzymali się islandzkiego.
Nazwa języka w ich własnym języku to Íslenska. Można więc powiedzieć (lub napisać na kartce) Ég tala ekki íslensku. Co będzie oczywiste, jak tylko otworzysz usta :-)
Lepiej niż uczyć się zwrotów–nie jesteś obcojęzycznym hobbystą, nauczyłbym się innych faktoidów, takich jak numer alarmowy 112.
Ciesz się podróżą.
Odwiedziłem Islandię w czerwcu 2009 roku i spotkałem bardzo niewielu nieanglojęzycznych mówców. Nawet w niektórych bardzo małych wioskach z łatwością zamawialiśmy posiłki, pokoje hotelowe i zadawaliśmy pytania o to, jakie atrakcje powinniśmy zobaczyć. Większość ludzi była bardzo przyjazna i chętna do rozmowy.