Jak turysta może uzyskać "autentyczną" bliznę po pojedynku?

Nie jestem członkiem takich wspólnot, ale mój ojciec był i mój brat jest, więc mam dobrą znajomość tych tradycji z drugiej ręki.

Takie pojedynki są zawsze między dwoma wspólnotami, więc aby wziąć udział w jednym, trzeba by najpierw do niego dołączyć. Kryteria kwalifikacyjne różnią się w zależności od wspólnoty, ale praktycznie wszystkie wymagają, abyś był studentem lokalnego uniwersytetu. Większość (ale nie wszystkie) są bardzo patriotyczne i często wymagają, abyś był obywatelem niemieckim (lub przynajmniej obywatelem kraju niemieckojęzycznego). Niektórzy wymagają nawet, abyś był obywatelem z urodzenia i nie akceptują obywateli naturalizowanych (co nie jest bezsporne nawet we wspólnocie braterskiej).

Ponadto, zanim będziesz gotowy do pojedynku, będziesz musiał regularnie trenować przez kilka miesięcy. Wstąpienie na pojedynek bez odpowiedniego treningu byłoby niebezpieczne dla ciebie i haniebne dla twojego braterstwa.

Tak więc jako turysta możesz zapomnieć o uczestnictwie.

Czy są inne środki ostrożności, na które powinna zwrócić uwagę ~~ turystyka~~~ lista pojednawcza (np. zastosowanie lokalnych estetyk przed imprezą lub zaopatrzenie się w środki przeciwbólowe lub późniejsze czyszczenie ubrań albo co należy nosić)?

Nieobawianie się bólu jest częścią wyzwania (dosłownie: Pojedyncy są oceniani przez własne braterstwo po pojedynku i zazwyczaj uważa się, że ważniejsza jest odważna walka niż udana), więc branie środka przeciwbólowego przed pojedynkiem byłoby sprzeczne z duchem. Byłby to również bardzo zły pomysł, ponieważ środki przeciwbólowe wpływają na reakcję i koordynację, więc branie ich byłoby ogromnym upośledzeniem i prawdopodobnie prowadziłoby do znacznie gorszych obrażeń.

Powiedziano mi również, że rany, które się zadaje podczas pojedynku, na początku wcale nie bolą z powodu szoku i wysokiego poziomu adrenaliny. Lekarz, który jest zawsze obecny podczas tych pojedynków, często przykleja ranę bezpośrednio przed zniesieniem wstrząsu, więc znieczulenie miejscowe nie jest nawet wymagane. Według mojego ojca tylko raz widział lekarza, który stosował znieczulenie miejscowe, a to dlatego, że było to bardzo nietypowe i skomplikowane cięcie, które trwało znacznie dłużej niż zwykle.

Podczas pojedynku ludzie noszą odzież ochronną, która chroni całe ciało aż do podbródka (plus gogle, które chronią oczy i uszy), które zazwyczaj są własnością bractwa, więc cokolwiek się pod nią nosi, jest również chronione przed krwią.

Krótka odpowiedź brzmi: nie możesz.

Jako “honorowy” członek Burschenschaft, stoczyłem dwa pojedynki we Freiburgu w 1988 roku, pozostawiając mnie z wybitnym Schmiss na prawym policzku (11 szwów) i małym (jeden szew), który prawdopodobnie nie będzie zauważalny nawet jeśli i kiedy łysnę. Prawdopodobnie byłem świadkiem ponad 100 pojedynków. Choć minęło sporo czasu od kiedy to zrobiłam, podejrzewam, że sprawy nie zmieniły się zbytnio.

Oto, co musiałabyś zrobić, aby mieć nawet możliwość uzyskania blizny po pojedynku:

1. Dołącz do bractwa pojednawczego, czyli Schlagende Verbindung. Chociaż później zaoferowano by mi pełne członkostwo, mogłem zostać “honorowym” członkiem Burschenschaft z ramienia niemieckiej prababci (i ponieważ mój ojciec znał niemieckiego oficera marynarki wojennej, który był absolwentem). Burschenschaft zazwyczaj nie przyjmie cię, jeśli nie jesteś Niemcem. Dla Burschenschaft, do którego należałem, trzeba było ukończyć Wehrdienst, czyli obowiązkową służbę wojskową - ci, którzy wybrali służbę niewojskową (w szpitalu, domu wypoczynkowym itp.) nie mogli się przyłączyć. Musiałbyś więc znaleźć Landsmannschaft lub jakąś inną organizację pozywającą, która pozwoliłaby ci na wstąpienie. Większość Verbindungenów nie należy do tego typu organizacji. Musisz być studentem na uczelni, aby do niej dołączyć, ale obcokrajowcy są bardziej mile widziani w Landsmannschaft and Corps.

2. Po przyłączeniu się, będziesz musiał odbyć wiele szkoleń zanim zostaniesz zatwierdzony do pojedynku. Chodzi o prawidłową formę i styl - celem nie jest w rzeczywistości pocięcie drugiego faceta na kawałki (nie jest to też uderzenie w siebie!) - i utrzymanie go bez względu na to, co się stanie podczas pojedynku. Zazwyczaj masz swój “podstawowy” pojedynek (“Fuchs Partei”), w którym dozwolone są tylko podstawowe uderzenia; “Burschen Partei” jest drugim rodzajem pojedynku, w którym dozwolone są sprytne rzeczy, takie jak horyzontalne ciosy. Trening do tego rodzaju pojedynków trwa zazwyczaj rok.

3. W podstawowym pojedynku często nie pobiera się nawet krwi - a ponieważ strajki muszą przychodzić tylko z góry (we Freiburgu - inne uczelnie mogą się różnić w swoim protokole), nawet jeśli zostaniesz trafiony, blizna prawdopodobnie nie będzie widoczna później. Dopiero zaawansowana klasa pojedynków robi się ciekawie - policzki i czoło (i czubek ucha) są podatne na poziome ciosy, przed którymi znacznie trudniej się bronić. Teraz, jestem pewien, że ktoś, gdzieś, w pewnym momencie, rzeczywiście chciał dostać w trakcie pojedynku. Jesteś jednak OBOWIĄZKOWANY, by występować najlepiej jak potrafisz, więc celowe wpuszczanie straży w dół, by otrzymać ostre uderzenie, byłoby poważnym naruszeniem protokołu. Ale zanim przygotujesz się do zaawansowanego pojedynku, Twój trening po prostu zaczyna działać - nie ma czasu na zastanawianie się nad swoimi reakcjami z powodu niezwykle szybkiej przemiany ciosów.

4. Jak w przypadku każdego przedsięwzięcia w życiu, ludzie będą mieli różne poziomy umiejętności. Tak więc przeciwnicy są starannie wybierani przez radę przedstawicieli różnych Verbindungenów (nigdy nie pojedynkujesz się z kimś ze swojego) i będziesz miał do czynienia z kimś o tym samym wzroście, prędkości i sile. Nie będziesz mógł wybrać swojego przeciwnika i nie będziesz już rzucał innym wyzwań do pojedynków. Pojedynki są starannie zaaranżowane i nie ma antagonizmów pomiędzy przeciwnikami.

Pozwól mi skomentować kilka innych tematów w OP :

Pojedynki są kategorycznie NIE są wydarzeniami publicznymi, a zamiast tego odbywają się wewnątrz Verbindungshausu, w dużej sali, która może pomieścić pojedynki, ich sekundantów, faceta, który czyści twój miecz po każdej rundzie, lekarzy i wielu obserwatorów. Frekwencja będzie ograniczona tylko do tych z innych lokalnych organizacji pojednawczych - rozpoznawalna dzięki unikalnemu kolorowemu paskowi, który nosisz na całej klatce piersiowej, jak również pasującemu kapeluszowi. Jeśli nie jesteś z Schlagende Verbindung, nosząc swoje kolory (oraz kurtkę i krawat), nie zostaniesz wpuszczony. Kropka.

Nie ma publicznie ogłaszanych pojedynków.

Pojedynki nie są już walczone szabelkami (szable mają zakrzywione ostrza), ale prostymi ostrzami o różnej wadze o długości około 1m. Tylko czubek i około jedna trzecia ostrza jest zaostrzona, po obu stronach. Jest to całkowicie możliwe, aby uderzyć kogoś płaską częścią ostrza, która faktycznie boli bardziej niż dostanie się w ostrą część. Ostrze (“Klinge”) używane jest tylko do jednego pojedynku.

“Wiem, że mógłbym pójść do lekarza lub nawet zrobić to samemu… ale to nie byłoby autentyczne…”

Masz rację. (Hmmm)

“Protective gear in modern times is nowhere near as baroque…”

Actually, Mark Twain’s description is pretty spot-on - though most serious duelling groups will have made an investment in chainmail vest ($$$), which gives a lot more freedom of movement than conventional old leather.

“żelazne gogle, które wystają cal lub więcej” mają obecnie ochraniacz na nos, który można przymocować, ale poza tym prawdopodobnie wyglądają tak samo, jak wtedy, kiedy Pan Twain je opisal. Skórzany pasek trzyma gogle przy głowie, a jego zaciskanie jest bardzo ciasne, aby zapobiec wyrwaniu oka przez ostrze. Szyja jest chroniona przez ciężki skórzany kołnierz, który również jest bardzo ciasno zaciskany. Górna część ciała chroniona jest grubą skórą, a czasami także łańcuszkiem. Uderzające ramię chronione jest grubą, skórzaną wyściółką.

Górna część głowy i policzki pozostają niezabezpieczone - są to strefy docelowe.

Nie ma tu żadnych lunatyków. Przeciwnicy stoją w odstępie jednej długości ostrza od siebie i tylko uderzone ramię może się poruszać. Nie można w ogóle poruszać górną częścią ciała ani głową. Najgorsze, co możesz zrobić, to spróbować wymusić cios - zostaniesz automatycznie zdyskwalifikowany, jeśli to zrobisz. To nie jest dobre.

Uderzenie nie boli. Uszycie bez znieczulenia nie boli. Zapomnij o środkach przeciwbólowych, ponieważ sprawiłyby, że byłbyś zbyt wolny. Nie powinieneś nawet pić 24 godziny przed pojedynkiem, a jeśli dostaniesz solidne uderzenie, po pojedynku dostaniesz tylko kilka zimnych.

“najczęściej i intuicyjnie kontratakuj lewą stroną…”

Właściwie pomyśl o tym przez chwilę; to ma sens - praworęczny przeciwnik uderzy większość swoich poziomych ciosów w lewą stronę przeciwnika. Rana po prawej stronie jest zazwyczaj wynikiem pojedynku dwóch leworęcznych przeciwników.

“jak turysta postąpiłby w celu ułożenia autentycznej blizny po pojedynku…”

Po prostu nie możesz. A trzy miesiące byłyby o wiele za szybkie nawet dla uczestnika pojedynku Verbindung - we Freiburgu ludzie ćwiczyliby przez większą część roku przed pojedynkiem podstawowym, a następnie pracowaliby jeszcze kilka miesięcy nad poziomymi uderzeniami, zanim byliby gotowi na pojedynek zaawansowany (zyskałem wtedy pewną sławę jako jedyny Amerykanin, który stoczył dwa pojedynki, a także najszybszy czas między podstawowym a zaawansowanym - 2 tygodnie)

I pamiętaj, nie każdy pojedynek skutkuje blizną!

(Chociaż przypuszczam, że mógłbyś zapłacić komuś, aby uderzył cię w twarz ostrzem do pojedynku)

Jak na ironię, ten Włoski film dokumentalny z lat sześćdziesiątych jest wciąż najlepszy, jaki znalazłem. Przeskocz do 2:30 na porcję pojedynków.

Żadne braterstwo nie pozwoliłoby na to, co chcesz. Twoje życzenie wydaje mi się bardziej chłopięce niż męskie.

Jak w niebezpiecznych sportach jak łucznictwo: Pierwszym, co zrobiłby odpowiedzialny człowiek, gdyby inni nie brali spraw na poważnie, jest powstrzymanie ich od uczestnictwa.

Tylko po to, żeby naprawić niektóre rzeczy: Jestem członkiem Korpusu (neutralny politycznie i mile widziany przez inne narodowości), który jest bractwem “bojowym”. Prawda jest taka:

• Pojedynek jest nie tylko nielegalny, ale także moralnie uważany za zły przez zdecydowaną większość z nas, członków “schlagende Verbindungen”. Jest tylko dość mała grupa, która to praktykuje.

• To, co nadal robimy jako tradycja, to “Mensur” (“Bestimmungsmensur”, gdzie nie wolno ci wybierać przeciwnika, aby uniknąć pojedynków, na przykład), głównie jako dowód zaangażowania w braterstwo: Jest to “walka” ostrymi ostrzami, ale z kilkoma ważnymi zasadami minimalizującymi kontuzje, niektóre z nich sugerują na przykład, że tylko przeciwnicy tej samej wielkości, prędkości i umiejętności mogą walczyć ze sobą, bardziej surowe zasady dotyczą dystansu, postawy, techniki itd.

• Dobrym nawykiem jest zapoznanie się z byłym przeciwnikiem (zawsze z innego bractwa) po walce, nawet pozyskanie przyjaciół, a przynajmniej wymiana srebrnej tabliczki (lub podobnej) na pamiątkę o tym.

• Dla mnie, widziałem z tego powodu silne zalety dla spójności braterstwa. Ale nie jestem fanatykiem w tym punkcie, widzę też wady. Dla mnie nigdy nie był to główny punkt, ale dla innych jest on inny. Prawda jest taka, że jest _różnica między braterskimi wspólnotami, które “walczą” i innymi w spójności i w duchu zespołowym, to jest główny punkt w moich oczach, dlaczego kontynuujemy to, poza tradycją.

• Dla mnie, ale każdy widzi to na swój sposób, blizna nie pokazuje żadnego dowodu na to, że jest się człowiekiem, bardziej na to, że jest się złym lub przynajmniej nieostrożnym wojownikiem.

• Braterskie wspólnoty są często krytykowane, jak wspomniano powyżej. Jedną z nich jest to, że istnieje tyle samo rodzajów wspólnot braterskich co partii politycznych, niektóre są bardzo prawicowe, to nie jest fałszywe, i nie ma wielu, którzy kochają nadmierne picie, ale to może się zdarzyć w latach dwudziestych… Przynajmniej nie można oceniać wszystkich bractw na raz. Mieliśmy też teetotallerów, sumiennych przeciwników i innych jako członków - oboje nie większość, wyraźnie :-)

Jedna z wyżej wymienionych rzeczy jest zdecydowanie nieprawdziwa: “strome hierarchie…” Nie widzę tego. Jest taka faza inicjacji, w której trzeba więcej pracować, to prawda, ale “liderzy” i stanowiska zmieniają się co semestr, każdy członek ma szansę i oczekuje się, że po pewnym czasie przyjmie obowiązki i opłaty. Przeciwnie, wspólnoty niemieckie mają długą (często 150-letnią) tradycję demokratyczną, to był jeden z powodów ich istnienia, i są pewne podobieństwa do procesu parlamentarnego w życiu braterskim. Braterskie wspólnoty były zakazane przez nazistów na przykład.

Blizna po pojedynku może być uważana za znak honoru przez wspólnoty, które nadal praktykują pojedynki, ale poza tą małą grupą blizna po pojedynku jest w najlepszym razie bez znaczenia i może oznaczać głupca, jeśli historia o tym, jak ją zdobyłeś, stanie się znana. Pojedynek był nieco zaakceptowany kilka wieków temu, ale jest wbrew prawu prawie wszędzie w dzisiejszych czasach. Społeczeństwo nie akceptuje już pojedynków jako cywilizowanego sposobu rozstrzygania sporów, więc znak pojedynku nie jest już znakiem honoru.

Do lat siedemdziesiątych XX wieku praktyka pojedynków była coraz częściej atakowana przez wiele grup oświeconego społeczeństwa, jako gwałtowny relikt średniowiecznej przeszłości Europy, nie nadający się do współczesnego życia. W miarę jak Anglia zaczęła się uprzemysławiać i czerpać korzyści z planowania urbanistycznego i bardziej skutecznych sił policyjnych, kultura przemocy ulicznej w ogóle zaczęła powoli słabnąć. Rosnąca klasa średnia utrzymywała swoją reputację, odwołując się do oskarżeń o zniesławienie lub do szybko rozwijających się mediów drukowanych z początku XIX wieku, gdzie mogła bronić swojego honoru i rozwiązywać konflikty poprzez korespondencję w gazetach.

Wreszcie pojedynki miały na celu przywrócenie honoru osobie, która została w jakiś sposób znieważona. Udział w pojedynku bez tego warunku czyni go nieautentycznym, a tym samym bezcelowym.

Założyłem bardzo podobne stowarzyszenie na Uniwersytecie w Cardiff na początku lat 1990-tych, wszyscy byliśmy członkami Korpusu Szkolenia Oficerskiego, a opierało się ono luźno na zasadach Korpusu Niemieckiego. W rezultacie teraz mamy bliznę na czole (20 szwów) i lewym policzku (10 szwów), a najtrudniejszą częścią było pozyskiwanie mieczy i innego sprzętu z Niemiec.