Więc:
Co mogę zrobić, gdy wjeżdżam do USA na ESTA? Czy wolno mi pracować, jeśli otrzymuję zapłatę na konto bankowe w Wielkiej Brytanii? Oczywiście, jest to potencjalnie sporna kwestia i chcę ją rozwiązać!
Program Visa-Waiver, czyli VWP (do którego odnosi się ESTA) pozwala na wjazd do Stanów Zjednoczonych w celach turystycznych lub biznesowych, ale nie w celu “pracy”.
Wyróżnienie tutaj jest naprawdę zależne od tego, gdzie otrzymujesz wynagrodzenie. Zakładając, że już pracujesz w tej firmie i otrzymujesz wynagrodzenie w Wielkiej Brytanii, Twoja wizyta w jej amerykańskich biurach jest klasyfikowana jako podróż służbowa, a zatem kwalifikuje się do wejścia w ramach programu VWP.
Podczas pobytu w USA możesz uczestniczyć w “działalności” swojej firmy, ale w rzeczywistości musi to być ten sam rodzaj działalności, który prowadziłbyś podczas pobytu w Wielkiej Brytanii. Nie mogą płacić ci żadnego dodatkowego wynagrodzenia (innego niż wydatki) ponad to, co normalnie robiłbyś w Wielkiej Brytanii i nie mogą płacić ci lokalnie w dolarach amerykańskich lub w jakiejkolwiek formie, która wymagałaby posiadania amerykańskiego numeru ubezpieczenia społecznego.
czyli jesteś dobry! Jest to jeden z celów, dla których stworzono program VWP, a ja osobiście zrobiłem dokładnie to, co opisujesz co najmniej kilkanaście razy (z Australii, a nie z Wielkiej Brytanii, ale w przeciwnym razie dokładnie to samo)
Definicja tego, co jest dozwolone w ramach wizy B-1 (a więc również w ramach programu VWP) jest zdefiniowana w [ U.]. S. Department of State Foreign Affairs Manual Volume 9 - Visas ](http://www.state.gov/documents/organization/87206.pdf)
Odpowiednia sekcja to :
9 FAM 41.31 N8 ALIENS TRAVELING TO UNITED STATES TO ENGAGE IN COMMERCIAL TRANSACTIONS, NEGOTIATIONS, CONSULTATIONS, CONFERENCES, ETC.
(CT:VISA-701; 02-15-2005)
Obcy powinni być klasyfikowani jako odwiedzający B-1 w celach służbowych, jeśli w przeciwnym razie kwalifikują się, jeśli podróżują do Stanów Zjednoczonych:
(1) Zawarcie transakcji handlowych, które nie wiążą się z pracą zarobkową w Stanach Zjednoczonych (np. kupiec, który przyjmuje zamówienia na towary produkowane za granicą);
(2) Negocjowanie umów;
(3) Konsultowanie się ze wspólnikami biznesowymi;
(4) Prowadzenie spraw sądowych;
(5) Udział w konwencjach naukowych, edukacyjnych, zawodowych lub biznesowych, konferencjach lub seminariach; lub (6) Podejmowanie niezależnych badań.
Warto również dokładnie zapoznać się z częścią tego dokumentu dotyczącą “Board of Immigration Appeals in Matter of Hira”, w której zasadniczo stwierdza się, że uczestnictwo w działaniach roboczych podczas pobytu w USA nie jest opłacane lokalnie (poza wydatkami) w ramach przyszłej pracy, która będzie zasadniczo wykonywana poza granicami Stanów Zjednoczonych, JEST objęte statusem B-1. Kopię orzeczenia w sprawie Hina można znaleźć na stronie internetowej Department of Justice Website.
Główną pomyłką z B-1VWP jest bardzo niewłaściwie używany termin “praca”. Ogólnie rzecz biorąc, w prawie imigracyjnym “praca” w większości kontekstów odnosi się do bycia zatrudnionym lub wynagradzanym (poza uzasadnionymi wydatkami) w tym kraju, a nie do aktu rzeczywistej pracy.
Jako przykład może posłużyć dokument Departamentu Sprawiedliwości DZIAŁALNOŚĆ DOTYCZĄCA ZATRUDNIENIA B-1 WIZYTORA BIZNESOWEGO “, który wyraźnie stwierdza, że "klasyfikacja B-1 ma zastosowanie, gdy pracodawca zagraniczny wymaga, aby cudzoziemski pracownik pracował tymczasowo w Stanach Zjednoczonych (USA) zgodnie z transakcjami międzynarodowymi pracodawcy zagranicznego. "Tzn. dozwolona jest "praca” w USA w ramach statusu B-1, ale nie może być “zatrudniona” w USA.
(Należy pamiętać, że część tego oświadczenia zatytułowana “pracodawca zagraniczny” będzie prawie na pewno prawdziwa, nawet jeśli osoba twierdzi, że pracuje dla “firmy amerykańskiej” na tej podstawie, że faktyczny pracodawca będzie lokalnym oddziałem firmy amerykańskiej - przynajmniej z prawnego punktu widzenia)