Jednym z powodów, dla których robią to sprzedawcy, jest to, aby konsumenci wiedzieli, kogo należy winić za ceny, które płacą. W szczególności sprzedawca chce, aby konsument wiedział, że to nie jest wina sprzedawcy, że produkt kosztuje 10% więcej niż musi (lub jakąkolwiek stawkę). Tak więc, sprzedawca wymienia, jaka część całkowitej ceny jest związana z podatkiem od sprzedaży, tak, aby konsument wiedział, że przynajmniej ta część ceny jest związana z rządem. Poniżej wyjaśniono to bardziej szczegółowo.
Podatki od sprzedaży (i VAT) są nakładane na sprzedawców, a nie na konsumentów. Jeśli jednak sprzedający będzie musiał zapłacić podatek za sprzedaż produktu, będą musieli pobrać więcej za produkt, aby zrekompensować im ten dodatkowy koszt. W szczególności, jeśli podatek kosztuje sprzedającego $X, to sprzedający będzie musiał zwiększyć cenę produktu o $X, aby złamać. Jednakże, uznając, że konsumenci są wrażliwi na ceny i że nie będą zadowoleni z płacenia $X więcej za produkt, sprzedający chce skierować ten gniew konsumenta od siebie. W istocie, sprzedający stara się chronić się przed luzem wynikającym z wyższej ceny, wskazując, że they nie są powodem wyższej ceny, rząd jest powodem.
W dążeniu do celu kierowania gniew konsumentów z dala od siebie i do rządu, sprzedający reklamuje “pre-tax” cenę. To informuje konsumenta, ile sprzedawca był skłonny sprzedać produkt za _ gdyby nie musiał płacić tego przeklętego podatku.
Oczywiście, powyższe wyjaśnienie wyjaśnia, dlaczego sprzedawca chce oddzielnie wyszczególnić cenę przed opodatkowaniem i kwotę, którą można przypisać podatkowi, ale nie wyjaśnia, dlaczego sprzedawca nie podaje ceny po opodatkowaniu oprócz innych informacji. Zakładam, że dzieje się tak, ponieważ sprzedający uważają, że podanie wyższej ceny będzie miało negatywny wpływ na decyzje o zakupie. Sprzedawcy uważają, że konsumenci są emocjonalnie dotknięci podawanymi cenami, nawet jeśli konsument logicznie wie, jaka będzie cena ostateczna. W szczególności, sprzedawcy uważają, że nawet jeśli konsument logicznie wie, że ostateczna cena będzie wynosiła $Y, będzie bardziej skłonny emocjonalnie do zakupu produktu, jeśli to, co zobaczył na etykiecie jest mniejsze niż $Y. Teoria jest taka, że przynajmniej część reakcji emocjonalnej konsumenta jest związana z ceną jaką zobaczył, nawet jeśli konsument wie, że cena wzrośnie w kasie. Jest to ten sam powód, dla którego sprzedający preferują format “.99” (tzn. 9,99$ jest preferowane zamiast 10,00$), ponieważ wierzą, że kupujący, który sees $9,99 będzie bardziej emocjonalnie chłonny niż ten, który sees $10,00, nawet jeśli logicznie rzecz biorąc ceny są zasadniczo takie same. Tak więc, jeżeli podawanie ceny całkowitej (zawierającej podatek) spowoduje, że konsument będzie mniej wrażliwy emocjonalnie na produkt, to sprzedający będą skłonni nie podawać ceny całkowitej, jeżeli będą mogli jej uniknąć.
Ponadto podawanie trzech pozycji informacji o cenie (cena bazowa, podatek od sprzedaży, cena całkowita) obok każdego produktu może nie być pożądane (lub nawet wykonalne) w niektórych ustawieniach, np. w ograniczonych miejscach (np. w menu restauracji typu fast-food). Jeśli jest miejsce tylko na jeden element infomacji cenowej, to sprzedający oczywiście będzie preferował niższy numer.